Hoe is ut nou dan???
Hoi Lieve luitjes, 11-02-16
Er is de laatste tijd zoveel gaande en niet iedereen heeft facebook dus ik dacht dat het tijd is voor een update. Ik weet niet precies waar ik ben gebleven met mijn laatste verhaal, maar ik begin gewoon ergens met vertellen.
Mijn lieve flufball vlaamse reus Beau is een hele tijd terug gestorven aan waarschijnlijk een respiratie ziekte die toendertijd in de lucht hing. Zodoende om het verdriet een beetje te verwerken heb ik van mijn tweede familie hier een billy goat gekregen. Onze geit heet Alan. Alan is the biggest little shit you can imagine and we love him lots. He is just like a dog, he will follow you everywhere and when you lost him you only have to shout out his name and he will always respond. He is a really lovely pet goat. Alan stayed at Sara’s place with her lams back then.
Btw just to let you guys know, I can’t speak Dutch properly anymore but I also can’t speak English. I feel like a 6 year old in both languages, so please ignore all my grammatical faults and the rest. So you will see me switching from English to Dutch, Dutch to English. Just what a feel like…
In the meantime when Alan arrived, Willie and I prepared Waigon’s new paddock. Waigon arrived well in Auckland and was released on the 12th of December from quarantine. He was shifted to a transit depo to wait for a truck to leave to the south island. Finally the day started for Waigon to travel down south. Unfortunately Waigon had a meltdown and was trying to get out of the truck. He injured his left back leg. They stopped the trip and travelled back to the depo. The vets needed to have a look at it and he was not able to travel for a couple of days. Luckily he could travel again on the 17th of December and he arrived safe and sound on the Friday evening the 18th of December. It’s sounds easier than it was, but the truck couldn’t go on the ferry for a while because the sea was to rough. After all he arrived safely and big thanks to my friend Angela because she brought Waigon to his new home in Rai Valley.
Waigon was home…. It was such a weird feeling to have something with me that connected me to home. Even though it wasn’t Waigon yet who was out there in the paddock behind my house. He was slightly stressed and not knowing where the hell he was brought to this time. I haven’t slept for weeks so unsure if my horse was really happy out in the paddock. But at the end he travelled as far as he could so he needs time. His leg was not really progressing, the vet was coming often to check, but couldn’t really mean anything to him. Lucky my mum and sister came over to help me through this rough time.
We did lots of fun stuff, but most of all I loved to show them where I’m living. Not everyone has a hill behind their house going up more than 300 meters. And have such a nice lookout with no cell phone reception J
On the last day we introduced Alan to Waigon as a fulltime paddock mate from now on and they are really happy with each other.
I loved to be with my mums and sister it filled up my battery, because there is no family as your own family.
But they don’t live in New Zealand so I needed to say goodbye to them. That was very hard. My tears didn’t stop when the airplane was gone. And I was wondering why the hell I was out here on the other side of the world while they are there. We went back home, bought some shit food, sam smith was singing in the supermarket with won’t you stay with me…. Eyes became more red nose got snotty…. off home!
To get some distraction I was going to my mate for a horse ride that afternoon. It went all well till Sam decided to run downhill. I couldn’t hold him, saddle went forward in his neck and I flew over him. Faceplanted in the grass, ate some grass, and then smashed my shoulder. Got back on the horse… got back off the horse because I felt quiet dizzy. Off to a medical centre, x rays needed to be made. Worse thing was, that was my last holiday and next day I would go back to work. No work for me…. X ray made, they thought collarbone was broken, but luckily is was a fraction on the end of the collarbone of 1 centimetre. I’m still healing but everything is going well!
I slowly got back to work, so Andrew and Sara also could go out on holiday. Unfortunately I couldn’t ride Waigon for a while or a two wheeler. It has been 26 days ago since the accident happened and I feel fine. It still needs to heal but I have no pain anymore.
What I forgot to mention is a wee while ago I bought a foal named Rhiannon. I always wanted to have an Andalusian horse, I saw her and I fell in love. Degene die haar heeft gefokt vond dat we een perfecte combinatie waren en gooide er een flinke gunfactor in om het allemaal mogelijk te maken. Waarom ik voor een veulen heb gekozen, omdat ik niemand kan beschuldigen van het slecht opvoeden voor een paard dat ik heb gekocht, ik kan nu alleen mijzelf de schuld geven. Waigon is nog steeds jong en fit en zal nog voor tijden meegaan met rijden. Dus ik wil me 100% op hem richten. Maar in de tussentijd is het super om waigon een soortgenootje in de wei te geven. Ze is dan ook welkom op 1 dec. En dan is de familie compleet. Met mijn grote liefde Willie, mijn soulmaatje Waigon, mijn geliefde gekke pet goat Alan en mijn adorable veulentje Rhiannon.
Gisteren, 10 februari, had ik een vrije dag en heb ik Rhiannon bezocht. De laatste keer dat ik haar zag was samen met mam en jes, ze was toen nog flink bezig om haar veulen vacht om te wisselen naar haar definitieve coat. Ze heeft een pittig karakter en een hele gave fearless flow over haar heen. En ze is zo geïnteresseerd in je, echt heel gaaf. Ik kon haar niet eerder bezoeken vanwege mijn schouder. Gisteren zag ik haar dus weer voor het eerst en ze is zoveel veranderd in een maand tijd! Ik sprak met de fokker en die heeft moeders nog verder onderzocht waar ze precies vandaan komt en het blijkt dat Rhiannon waarschijnlijk een groot paard wordt! Haar vacht is nu bijna helemaal veranderd, we hebben een uur lang bijna alleen maar geknuffeld en ik mijn lach was van oor tot oor. Ze is zo prachtig geworden en de foto’s kunnen haar niet vastleggen zoals ze in het echt is. Met al die positieve energie ben ik naar huis gegaan en het zadel op waigon gegooid. We gingen weer eens stappen voor de eerste keer in ages. Alan ging natuurlijk mee. Je had het moeten zien Waigon voorop en Alan precies in zijn voetstappen. Het was een prachtig gezicht en een magisch gevoel in een prachtige omgeving. Waigon zijn been heeft nog steeds tijd nodig om beter te worden maar stappen voor hem is geen probleem. En hij vindt het rijden zo fijn. Ik hoef geen halster om te doen en hem vast te zetten, hij staat voor het hek in de wei te wachten. Met zijn been beschermers om todat ik terug kom met het zadel, begint hij al met zijn voorbeen te kappen dat ik moet opschieten.
Dag aapies, 8-5-16
Het is vandaag 8-5-16, het is nu al 3 maanden geleden sinds ik bovenstaande verhaal heb getypt. In de tussentijd heb ik geen mogelijkheid gehad om het op internet te zetten. En ook nu heb ik weer een hoop te vertellen.
Het is nu meer dan 7 maanden geleden sinds Waigon hier is. Zijn been zal niet meer dunner worden maar hij is in ieder geval niet kreupel. In de ochtend loopt het vol en in de avond is het leeg. Waigon was is een periode aardig dun geworden en schoonmoeders en vaders hebben dat probleem opgelost door hem overdag toe te staan in de koeienweides. Hij heeft nu 5 hectare weide waar hij gras mag knabbelen en in de avond staat hij weer achter bij ons huis. Je kunt zien dat hij geniet van de structuur die zijn geeft tegenwoordig. Hij komt niets tekort en ziet er heel erg goed uit. Ik ben weer begonnen met intensief rijden en de waigonini is flink veranderd. Geen need for spurs or legs, hij is heet tijdens het rijden en kan dan ook alles doen met zijn actieve achterhand. Van een stalpaard in nederland is hij overgegaan op een survival weidepaard in nieuw zeeland. We hebben hier al meerdere keren de steep hill beklommen en hij geniet volle teugen als we weer iets nieuws gaan ontdekken. Elke keer weer een nieuwe route en we rijden ook regelmatig door onze schone rivier wat toch ook wel echt heel gaaf is. Ik ben flink aangekomen en mijn telefoon past dan ook helaas niet in mijn rijbroek meer, anders had ik jullie vele foto’s kunnen laten zien.
Met Alan gaat ook alles goed hij begint goed te groeien en het is grappig te zien dat waigon en alan samen spelen. Het veulen Rhiannon is sinds april officieel van mij wat me heel blij maakt en zal over 7 maanden met waigon in de wei staan.
Ondertussen is mijn partnership visa met Willie de deur uit en het is nu afwachten tot deze goedgekeurd wordt.
Verder is het hier nu herfst en vrij droog geweest dus er is weinig gras wat betekent dat we waarschijnlijk over 2 weken stoppen met melken. Voordat je het weet zitten we al in het kalfseizoen! EN beginnen we weer met melken!
Verder gaat het hier zijn gangetje. Tussen willie en mij gaat het nog steeds super. We zijn nog steeds verliefd. Ook wij hebben onze ups en downs. Verschillend opgevoed en verschillende cultuur. We hebben een paar dagen vrij gehad en zijn we lekker wezen rond rijden. Hele leuke dagen gehad. Blijft toch jammer dat hij zo’n hekel aan foto’s heeft. Anders hadden we nog wat kiekjes van ons samen.
Verder kijk ik heel erg uit naar mijn pap en mams die overkomen in januari. En ook mine maat Elisah komt waarschijnlijk over dus dat worden weer ouderwets gezellige dagen.
Goed nieuws uit Nederland dat mijn Oma de vocht weer naar huis mocht en mijn andere Oma heeft er weer een jaartje bij.
Ik hoop dat mijn broers en zussen + aanhang en kids + overige familie + vrienden het goedmaken. Ennnnn natuurlijk mijn lieve peettante ook goed aan het herstellen is. Ik heb van peetoom vorige week een kerstkaart ontvangen! De post is hier zo ontzettend sloom! Nog bedankt!
Mams heb je nog een meidendag gehouden?
Ik heb hier ook nog bezoek gehad van Petra en Henk Verstappen. Was super gezellig! Kijk uit naar de volgende keer! Was ook leuk om weer herinneringen op te halen van mijn vorige werk. Heb toch met zoveel plezier bij Veterinair Centrum Someren gewerkt! Mis mijn oud collegas!
Ook zijn oudbekende van de manege de vlerk langs geweest, Isabel, Hans en Pascalle Deelen. Heel gaaf om jullie ook weer te zien. Hoop dat jullie nog een gave reis hebben gehad. Nog bedankt voor het heerlijke gebakken eitje!
Mijn vriendinnetjes en vriendjes ik mis jullie en ik denk aan jullie, als ik niet terug tekst denk absoluut niet dat ik jullie vergeten ben! Ik heb het gewoon druk. Ik ben op het moment gewoon heel veel bezig met mijn paardje. Dit is voor de eerste keer dat ik een paard 24/7 verzorg in de wei. Laatste week heeft het eindelijk geregend dus nu is zijn weide waar hij snachts staat te drassig dus daar moet een andere toplaag overkomen. ZO blijven we aan de gang.
Ik hoop dat het met iedereen goed gaat en we spreken weer snellie!
Liefs Bauk
Toekomst plannen!?...... yessssssssss it is!
Hoi allemaal,
Ik dacht het word weer eens tijd om familie, vrienden, boeren, burgers en buitenlui op de hoogte te stellen van mijn avontuur. Waar was ik gebleven…. Geen idee maar ik begin gewoon ergens.
Ik werk nu een dikke maand op een nieuwe farm (Prairie genaamd) welke ook behoord tot de Camden Group. We melken hier 1000 koeien en hebben 300 hectare in gebruik. Mijn werkzaamheden zijn voornamelijk melken, voeren, shifting irrigation en checking herds.
Ik heb nu heel lux mijn eigen huisje en woon dus niet meer samen met andere staffmembers. Uiteraard woont beau bij mij (konijn). Ze groeit iedere dag, ze is nu dik 2 maanden oud en ik heb wat research gedaan, wanneer ze 9 maanden oud is zal ze ongeveer 7 kg wegen, 65 centimeter lang zijn en elk oor 17 cm. Hoe tof is dat! Gelukkig geeft ze me veel afleiding want ik moet mijn boyfriend veel missen… hij werkt nog steeds op de Camden Farm, oftewel 30 km verwijderd van mijn farm, maar als je verrekkes door rijd kun je binnen 20 min daar zijn. Eerst hadden we besloten om elkaar 3x per week te zien om benzine geld uit te sparen, maar beiden vinden we dat geen leven, omdat we al 11 dagen zo hard moeten werken kunnen we beter plezier maken in onze vrije tijd ipv benzine geld uit te sparen. Genieten van elke dag, dat proberen we in ieder geval!
Tjah jullie hadden natuurlijk wel in de gaten dat ik verliefd was, maarrr het is meer, het voelt bijna als iets bovennatuurlijks, awesome om dit punt te bereiken in je leven. Geen twijfels, no dramas, alles komt puur uit het hart en dat is echt geweldig! Vaak dacht ik dat het niet bestond en dat je maar genoegen moet nemen met minder. Vaak kunnen we als mens niet wachten op zoiets, we hebben structuur nodig die ons voorspelt waar we zullen staan over een paar jaar. Terwijl als je dan toch alles los laat en zoals mams zegt ga gewoon van het goede uit en vertrouw erop dat wat er ook op je pad komt het altijd een goede intentie heeft. Of zoiets was het maar het is zeker waar!
Genoeg geziemel ik geloof erin en ik ben ook een dolgelukkig mens. Even enkele feiten, ja we zijn pas 3 maanden bij elkaar, Willie is 18, deze ouwe is al 25 en we gaan samenwonen vanaf 1 juni. Precieze locatie 157 Ronga Road, Rai Valley. Nee mensen wij lopen niet hard van stapel we hebben een mooi pad voor ons liggen, laat me dit even uitleggen… Willie’s moeder en stiefvader wonen in Whataroa (west kust van nz), wij wonen aan oostkust vlakbij Christchurch. We hebben zijn moeder en stiefvader een aantal keren bezocht dit houdt in: jet boating, donut behind fishing boat, bbq, melken, hunting, zelf leren schieten met een geweer (doel plastic bag) en ik ben er goed in dus ik ga mijn fire bruvet behalen, zijn moeder gaat mij helpen om de juiste visa binnen te slepen, wanneer we op bezoek waren hebben we veel tijd met zn alle doorgebracht. We kunnen goed met elkaar opschieten. De ouders van Willie hebben een melkveebedrijf, maar hebben deze verkocht vanwege een goede deal. Uiteraard willen ze in de melkbusiness blijven (wie wil dat nou niet! Koeien are awesome animals!) en hebben een melkveebedrijf gekocht in Nelson. Noordelijke deel van het zuidereiland. Het is een heel pittoresk bedrijf met melkshed, ruige heuvel paddocks, 3 huizen en 450 koeien. Zijn moeder en stiefvader brachten een bezoek aan het bedrijf en waren meteen verkocht. Om dit bedrijf te runnen moet je in totaal met 3 staffmembers zijn, ze hebben vanaf toen al gezegd dat ze me graag een contract zouden willen aanbieden om te komen werken op hun bedrijf. Alle plussen opgeteld was het dom om nee te zeggen. Dusssss ik ga verhuizen van Rakaia naar Rai Valley. Waar ik ga samen wonen met Willie en ga werken voor Sara en Andrew samen met Willie. Tot die tijd blijf ik bij de Camden Group werken, maaarrrrrrr omdat we nu een bepaalde weg inslaan is het voor mij misschien niet mogelijk om over een jaar naar Nederland te komen, omdat we het eerste jaar bij zijn ouders alles leren wat we moeten weten om een farm te runnen, het tweede jaar zullen zijn ouders veel op vakantie gaan waardoor wij de toko runnen en het derde jaar misschien contract milking of share milking, if possible.
In de opkomende jaren dus waarschijnlijk geen mogelijkheid om naar NL te komen. Dusssssssss ik en willie gaan een bezoek brengen aan NL dit jaar….. Whoop WHooooooop spannend. Wanneer…….. OVER 6 WEKEN!!!!!!! Om precies te zijn we landen 13 april en vertrekken weer terug naar NZ op 23 mei. We hebben er heel veel zin in!!!!!
We hebben de laatste dagen wat problemen met mijn auto, dus we zijn opzoek naar een nieuwe auto. God dat is stressvol, beleven niet echt veel plezier met het zoeken naar een goede auto. Toch nog wat fun gehad omdat we naar een dutch cafe and shop zijn geweest, Willie hoorde het via de radio en hebben daar een frikandel en appeltaart gegeten jammieieiieieie. EN vervolgens de hele winkel leeggekocht van drop tot mie nestjes hahhah Owja en appelstroop, willie is verslaafd aan dat spul.
Nog een andere geweldige happening en dat is dat mijn mates van de uni op bezoek zijn geweest. Echt super gezellig en Thijs en Jill bedankt voor de stoelen want we hebben er al veel op gezeten!! Echt tof jullie te zien! Heel grappig dat nadat willie vertrok we nog steeds aan het communiceren waren in English. Begint een gewoonte te worden.
Verder zal ik snel wat foto’s uploaden maar owjee want ben ik druk. Ik ben nu momenteel aan het typen terwijl willie aan het auto rijden is.
Birgitte ik had je bericht gemist, dank voor je leuke bericht!!! Allemaal bedankt voor jullie leuke berichten en binnenkort kunnen we ze delen face to face!!
Ik zeg tot snel allemaal!!!
xxxx
Cows, rabbits and in love...
Hoi allemaal!
Mijn laatste update is alweer een tijd geleden en in de tussentijd is er alweer heel veel gebeurd. Dus laat ik maar eens beginnen om jullie weer op de hoogte te brengen van het leven hier J
Het was even wennen, maar ik begin eindelijk mijn plekje hier te vinden. Sinds half november ben ik erop uitgegaan met een Duits meisje genaamd Julia. Zij werkt ook op een van de Camden group farms. Super gezellig om mee te kletsen en ook zij is besmet met het paardenvirus. Ze zit nu in Duitsland om kerstmis te vieren met familie. Dat betekent dat ik nu voor haar twee paarden zorg. Makkelijke job want het zijn tweejarige. Maar een zeer leuke afleiding. Daarnaast ben ik lid geworden van de gym hier in de buurt. Zodoende sport ik ook op mijn best. Het werk gaat steeds beter, afgelopen week geleerd hoe ik een rotarainer moet verplaatsen. Iets nieuws leren is altijd leuk en het is gewoon super dat de manager af en toe met mij overlegd wat te doen in bepaalde zaken wat ik heel erg fijn vind zodoende voel ik me betrokken bij de farm.
En dan het allergrootste nieuws….. ik ben verliefd geworden op een kiwi guy, Willie werkt met mij hier op de farm, en ja ik weet het dat is niet altijd even ideaal vriendje op je werk hebben, maar daarvoor kan ik hem niet laten schieten. Even vanaf het begin: De eerste keer dat ik Willie zag dacht ik zo die ziet er goed uit, maar dat was het ook. Tijdens werk geprobeerd een gesprek te starten, maar dat kwam niet verder dan, ‘you do teatspray’, ‘open the gate please’, ‘get cups off’, ‘lock up the second herd’. Dusssss niet erg makkelijk, laat maar zitten….. en toen begon het met ‘nooooooooooo, that is a bad habit’ and ‘you can’t do it the way you are doing it’. AAAAAAAAAH na enkele dagen geen gesprek te kunnen voeren werd nu alles uitgelicht wat ik niet goed deed of op een andere wijze moest gebeuren. Na twee weken negatieve dingen te horen ben ik naar Willie gegaan en gevraagd of hij ook iets positiefs kon melden omdat dat ook heel belangrijk is (vond hem ondertussen steeds meer een asshole dan een hotty). Hier schrok hij nogal van omdat hij het zelf waarschijnlijk niet in de gaten had en omdat dutchies altijd recht voor zn raap zijn. Twee dagen later hadden we een normale conversatie na werk welke 2,5 uur duurde. Het was dus toch mogelijk. Zo gebeurde het steeds vaker na het werk dat we een leuk, gezellig hilarisch gesprek hadden na het werk. Wat een goede afleiding was en ook goed voor mijn sociale leven. Op een dag gingen we een herdtest uitvoeren welke goed was verlopen en de manager wilde ons trakteren op enkele biertjes. Dus iedereen aan het bier bij de manager, wat vervolgens over ging in pure Jack Daniels, vervolgens Vodka en daarna durf ik niet meer te zeggen. In ieder geval die avond hadden Willie en ik het zeer gezellig en dat ontging de manager natuurlijk niet. Zodoende kregen we de volgende dag een middag vrij om naar een grote agriculture event te gaan in Christchurch, heel gaaf om daar rond te lopen. Maar eigenlijk kun je wel zeggen dat het een soort date was, ook al was deze georganiseerd door de baas. Zodoende zijn we dagen daarna wezen uiteten, filmpje gepakt, wezen wandelen etc etc.
En ik was even vergeten hoe het voelde om 10 keer je telefoon te checken per minuut of je al een bericht hebt ontvangen. Of om fulltime aan die persoon te denken en jaaaaaa, daar was het ik ben verliefd. Gelukkig was ik niet de enige en Willie voelde hetzelfde, dus na anderhalf jaar vrijgezel te zijn geweest ben ik weer in een relatie sinds 11-12-14. Klinkt allemaal vrij officieel maar daar was ik ook gewoon heel erg blij mee J. En ik kan uren doorgaan om over Willie te vertellen, maar hij is gewoon het einde. Hij is alles, hij is de best. Oftewel totally in love!
Naast Willie is er nog een liefde in mijn leven opgedoken en dat is Beau, Beau is een Flemish Giant. Het is niet toegestaan om een kat of hond aan te schaffen hier op de farm, maar ik heb gevraagd aan de manager of het oke is als ik een felmish giant aan zou schaffen and he goes like, what the fuck is a flemish giant, zodoende gezegd dat het een konijn was maar wel een grote. En jaaaaa hij gaf goedkeuring dat ik er een mocht aanschaffen als ik daar happy van werd. Dusss op mijn eerste vrije dag meteen research gedaan en ja ik heb een prachtig meisje binnen gehaald. Dus ik voel me dubbel gelukkig!
Enige nadeel is dat Beau niet zo snel van begrip is als mijn vorige konijn chipie, dus het duurt wat langer om duidelijk te maken waar ze haar behoeftes moet doen. Maar buiten dat is het een schat van een konijn, ze bijt absoluut niet, is heel erg knuffelig dus echt super.
Met kerstmis moet ik gewoon werken maar met nieuwjaar heb ik 5 dagen vrij gekregen met Willie dus wij gaan waarschijnlijk enkele dagen naar Queenstown om dit te vieren.
Ik hoop dat jullie weer een beetje up to date zijn, met mij gaat het dus heel goed zoals jullie kunnen lezen. Op het bedrijf gaat het goed met de kalveren die ik verzorg, een groot deel is al naar het opfokcentrum gegaan omdat ze meer wogen dan 100 kg dus dat is goed en mijn groep koeien die ik behandel gaat ook heel goed, de groep word als maar kleiner en dat is zeer positief! Daarnaast is de manager en mijn werkcollegas zeer onder de indruk van mijn Tractor skills wat ik best grappig vind maar hier met alle dank aan Hans, Margo en Frans die mij tractor hebben leren rijden J
En Oma bedankt voor de foto’s!!!
Ik wens iedereen alvast hele fijne feestdagen, ik zal aan jullie denken wanneer ik hier aan het werk ben in 27 graden puf puf. En uiteraard iedereen het beste voor 2015 en dat alle doelen die gesteld worden voor dat jaar volbracht mogen worden. Maar vooral belangrijk dat het een gezond, vol geluk, hapiness and lovely year mag worden!!!
Liefs uit Nieuw-Zeeland van Baukie
ps zonder spellingcheckings
Eerste indruk van het boerenleven in Nieuw-Zeeland
Hoi allemaal,
Nogmaals allemaal bedankt voor de leuke lieve reacties! Ik lees ze nog regelmatig terug J
Ik dacht dat het wel weer eens tijd werd voor een update! Ik ben op 15 oktober aangekomen in Nieuw-Zeeland, gelukkig goed door de douane gekomen pfewww. Begrijp me niet verkeerd je schrikt je een hoedje hoe aardig en behulpzaam de mensen zijn! Maar met landbouwartikelen in je tas reizen is niet bepaald prettig…
De manager van de Camden Farm heeft me opgepikt van het airport, daarna hebben we de auto opgehaald bij de schoonmoeder van Carla welke ik tijdelijk mag lenen. Waarna we direct doorgereden zijn naar de Camden Farm. Eindelijk aangekomen mijn huisje verkend en mijn spullen uitgepakt. Ik woon met twee andere huisgenoten/werkgenoten samen, Maria (uit Argentinië) en Alex (uit Duitsland). Hele leuke huisgenoten en collega’s, daar mag ik zeker niet om klagen! Mijn andere werkcollega’s die in een ander huis leven bij het bedrijf zijn Willie (Kiwi) en Yurii (uit Oekraine). Dan heb je natuurlijk nog de manager die in een apart huis woont bij het bedrijf genaamd Glenn (Kiwi).
Vervolgens ben ik de volgende dag meteen begonnen met werken. Een normale dag ziet er ongeveer zo uit:
Iemand gaat om 4 uur ’s ochtends de first herd ophalen uit de wei naar de melkstal. Iemand anders start de melkstal op om 4.25 uur, zodat er om 4.30 uur de eerste melkklauwen aangesloten zijn. Om 5.15 start weer iemand anders die de second herd gaat ophalen uit de wei. Wanneer deze gemolken zijn zullen de koeien die in behandeling zijn met antibiotica worden opgehaald en gemolken. Tussentijds neemt ieder om de beurt 1 uur ontbijtpauze, zodat er altijd 2 personen in de melkstal overblijven. Na het melken uiteraard de melkstal schoonmaken en de wachtruimte. Daarna worden de kalveren gevoerd met de cowfeeder. Ook worden de weides klaargemaakt voor de koeien, zodat zij genoeg gras hebben. Eventueel worden er balen silage bijgevoerd. Verder worden de irrigatiesystemen verplaatst en worden andere werkzaamheden uitgevoerd. Om 12 uur heeft iedereen lunchpauze. Hier krijgen we 2 uur voor, zodat iemand om 13.45 uur de koeien gaat ophalen en er om 14.15 uur opnieuw gemolken kan worden. Dit doen we tot 18 uur en is onze werkdag afgelopen. Dit doe je dan 11 dagen achter elkaar en krijg je 3 dagen vrij.
Even wat facts: we melken hier ongeveer 750+ melkkoeien, per dag wordt er ± 16.000 liter melk geleverd, verder zijn er op het bedrijf 260+ kalveren aanwezig. Deze zullen over een paar weken ons gaan verlaten als ze 100kg wegen, want dan gaan ze naar een opfokbedrijf.
Aparte dagen die we afgelopen dagen hebben gehad waren onder andere DNA samples nemen bij de kalveren en een field research over grasland vernieuwing. Overal allemaal zeer interessant.
Even terug naar de basic en hoe ik het ervaar, ik heb het idee dat ik al snel mezelf kon inpassen in het werk en daardoor meteen mee draaide met het team. Helaas had dit wel enige gevolgen… in plaats 100 koeien melken ging ik over naar 750 koeien, mijn lichaam kon dit niet bijbenen waardoor ik tendinitis heb. Ik zit nu vanaf donderdag thuis om mijn armen rust te geven en het gaat al een stuk beter. Dit had ik niet aan zien komen en is vrij vervelend! Morgen heb ik nog een dag vrij gekregen en dinsdag ga ik dan opnieuw van start, nu hopelijk sterk genoeg om mee te draaien in het 11/3 systeem.
De mensen zijn hier in het buitengebied anders dan verwacht, ook minder sociaal, iedereen doet meer zijn eigen ding. Wat mij ook meteen opviel is dat iedere jongen die werkt op een boerderij single is. Tjah ook niet gek als je 11 dagen achter elkaar draait en dan ’s avonds niet ook nog naar de stad gaat rijden (50 min enkel) om vervolgens de volgende dag om 4 uur ’s ochtends weer in de melkput te moeten staan. Sociaal valt het me hier heel erg tegen, gelukkig hebben we iedere vrijdag een uitje met alle werknemers/gevers van de Camden Group, van alle verschillende bedrijven komt iedereen bij elkaar op een potje touch te spelen (afgeleid spel van Rugby). We spelen dan tegen andere communities. Waarna iedereen de kantine in duikt om een pilske te vatten J .
Ik ben hier nu 12 dagen en het voelt alsof ik hier al veel langer ben, ik heb zo ook mijn down momenten vooral als ik al mn family, friends mn liefste knollie mis. Vooral het sociale leven, het weer valt tot nu toe ook een beetje tegen heel veel wind, zo hard dat je bijna weg waait. Het is hard werken en toch anders dan ik had verwacht. Maar gelukkig zijn er koeien om me heen, want net zoals vanmiddag voel ik me een beetje down.. wat ga ik doen, ik pak mijn camera en ik ga foto’s maken want dat vind ik leuk om te doen. Waarvan… koeien uiteraard!! En als ik dan zo tussen die beesten door de wei loop dan krijg ik weer een smile op mn face en straal ik weer happiness uit! Sommige mensen begrijpen het niet en zien het niet maar koeien zijn echt machtig mooie beesten. Hun curiosity overwint zoveel vaker dan hun angst. En nu ik aan het typen ben kijken de koeien me buiten aan van: ‘en wat ben jij aan het doen achter je scherm’. Ook gewoon geweldig dat ze om mijn huis heen lopen.
Tjah of ik dit mijn hele leven ga doen weet ik niet, ik ben hier sowieso nog een tijdje op het bedrijf. Maar het is weer een mooie ervaring erbij en ik ben hier pas, dus ik ben benieuwd wat het me verder nog gaat brengen. Ik hou jullie op de hoogte
Op mijn vrije dagen trek ik er op uit, afgelopen dagen heb ik Christchurch en Arthur’s Pass nog eens bezocht en een ding is zeker, het is hier en het blijft hier godsgruwelijk mooi!!! NZ is echt een prachtig land. Ik zeg: de wind mag gaan liggen de temperatuur mag omhoog, mijn armen moeten weer de oude worden en we kunnen weer aan de gang J
Ik spreek jullie later!
Cheers
Ps sorry voor de typfouten, ik ga te bed, dus geen tijd om nogmaals de tekst over te lezen :P
Weekendje Jervis Bay
Hello mates!
Afgelopen weekend was fantastisch, dit wil ik graag even met jullie delen. Dirk en ik zijn met Dirk zn bus op pad gegaan naar Jervis Bay. Een prachtige plek met bloedmooie stranden en kliffen. We zijn er via de Grand Pacific Drive heen gegaan, dus onderweg al heel wat natuurschoon gezien. Onderweg nog lekker gelunchd en eenmaal aangekomen in Booderee National Park een campingplaats gereserveerd en gezwommen bij Murrays Beach. Zowel Dirk als ik hebben ergens op gestaan in de zee waarvan we allebei niet wisten wat het was.... en daar hebben we ook een geweldig mooie gigantische Rog gezien. Ik heb geprobeerd foto's te uploaden, maar de site werkt tijdelijk niet dus die komen nog.
Voor iedereen die nog eens naar Australie gaat, als je tijd hebt even Jervis Bay bezoeken! Ook als je niet zo van zeezand bent, de weg in het binnenland ernaartoe is ook prachtig!
Nu weer helemaal terug in het normale leven en de kriebels beginnen al te komen dat ik over 1 dag naar Nieuw-Zeeland ga vliegen. Best spannend en mijn koffer nog niet gepakt....
Nou ik ga maar eens te bed. Goede morgen allemaal en alvast welterusten :D
Featherdale Wildlife Park
Hoi allemaal!!!
Allereerst heel erg bedankt voor jullie lieve, leuke, vele reacties!!! Echt super tof en leuk om te lezen dat jullie met me mee reizen!!
Afgelopen dagen voor het eerst weer eens gezwommen, het was 30 graden dus dat kon ook wel. De dag daarna 35 en gelijk mijn rug verbrand tijdens het werk op de ranch in de ochtend :( Maar die is nu gelukkig alweer beter. Ook de bbq is te voorschijn gekomen, daarvan hebben jullie al foto's gezien. Hier leggen ze alles in een keer p de barbecue zoals jullie hebben gezien en dan gezellig met zijn allen samen eten.
Gelukkig vandaag een lekker windje dus niet bloedheet!
Ik heb vandaag weer iets gedaan wat ik heel graag wilde doen, namelijk een Daimond Python snake vast gehouden. Ik werd letterlijk weer een klein kind met een grote grijns op mijn gezicht. Vind het geweldig mooie beesten, helaas nog maar weinig wilde slangen hier gezien dus zijn we naar het Featherdale Wildlife park gegaan. Zie de foto's :)
Ik heb het hier helemaal naar mijn zin, maar ik krijg ook zin om naar New Zealand te gaan. Heb van de manager van de Camden Farm een mailtje ontvangen dat ze er naar uit kijken dat ik hun team kom versterken, dus daar ben ik heel blij mee. Nog twee weken en dan is het zover. Ook kan ik waarschijnlijk Carla's en Mike's auto in New Zealand lenen, dus dan ben ik van begin af aan mobiel en kan ik rustig rond kijken voordat ik een auto koop. Oftewel alles goed geregeld!!
Ik zeg tot de volgende keer maar weer, wij gaan lekker aan ons avond eten beginnen :)
Cheers mates!
Veilig aangekomen!!!
Hoi allemaal,
Hierbij een quick update:
Afgelopen dagen al veel genoten van het mooie weer, de omgeving en de te gekke dieren. In de ochtend wakker worden met een papegaai voor de deur en andere dieren, samen met Carla werken op de ranch en de groom uithangen op de paardenshows (zie foto's). Verder veel fun met de kids en how to train your dragon.
Ondertussen contact gehad met Nieuw-Zeeland, het is bekend geworden bij welke farm ik ga werken van de 5, zie hier de omschrijving van de farmhttp://www.camdengroup.co.nz/farms/camden-farm/
Dat begint al dichtbij te komen en is dus ook erg spannend... nu eerst nog even flink genieten van alle vrijheid en gezelschap van Carla hier in Australie. Man man man, ik zou jullie graag mijn gevoel willen vertellen wat ik hier nu voel, maar ik kan jullie alleen maar vertellen dat dit het leven is!! Het is echt zo fijn om hier te zijn.
Ik ga nog even genieten!
Cheers mates!
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Baukje